W drzwiach wejściowych: – Panowie już czekają. Bardzo ucieszyli się, że „Gość” chce o nich coś napisać. Kilku mężczyzn prowadzi do jadalni na górze. Są zadbani, schludnie ubrani i czyści. – Gdyby nie te siostry, nie wiadomo, co by z nami było. Moglibyśmy być już albo „tam”, albo naprawdę na dnie – poharatani, zawszeni, z dziurami w nogach – wyjaśnia pan Mirek. Wie, o czym mówi. W ośrodku był już rok temu. Wyszedł i wrócił. Teraz obiecuje, że wyjdzie, ale już nie z „tą”, a „inną głową”. Bóg, pokora, siostry, pomoc – te słowa jak mantra przewijają się w ich opowieściach.