Kronika III Sesji

GN 1975 r.

publikacja 25.06.2012 10:26

Zasadniczą problematyką były zagadnienia małżeństwa i rodziny, a także złączone z nimi problemy osób samotnych, ludzi starych oraz chorych.

"Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela" (Mt 19, 6) "Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela" (Mt 19, 6)
Roman Koszowski

Specyfika proponowanych zagadnień została podkreślona przez wybór Prezydium, w  którym większość stanowili tym razem świeccy. Przed przystąpieniem do powyższej tematyki w pierwszym dniu obrad dokończono przerwana w poprzedniej Sesji Plenarnej dyskusje nad schematem „Środki społecznego Przekazu w służbie wiary”. W dyskusji nad tą problematyką podkreślono konieczność posługiwania się środkami audiowizualnymi, jako zwyczajnym medium w odziaływaniu duszpastersko- katechetycznym.

Tego samego dnia Ks. Bp Czesław Domin, przewodniczący Komisji Małżeństw i Rodzin, przedstawił Synodowi schemat: „Duszpasterska problematyka małżeństw i rodzin”. Dyskusję nad tym schematem prowadzono na posiedzeniu w niedzielę 6 kwietnia i w następną sobotę 12 kwietnia br. Ogółem głos zabrało 70 osób, w tym większość ludzi świeckich. Zwłaszcza dyskusją nad trzecią częścią schematu była szczególnie ożywiona i należała do szczytowych punktów obrad Synodu.

Z całości debaty wynikało jasno, że problematyka małżeństw i rodzin należy do najbardziej podstawowych zagadnień życia i działania Kościoła. Podkreślono, że o istotne wartości małżeństw i rodzin muszą starać się wszyscy katolicy, duchowni i świeccy. W szczególny sposób zaakcentowane zostały następujące sprawy:

1) Trwałość małżeństwa- wobec narastającej fali rozwodów w naszym kraju. Sytuacja ta wymaga od naszych duszpasterzy starannego przygotowania młodych do zawierania małżeństw, jak i opieki duszpasterskiej nad małżeństwami już zawartymi. Tu wysuwa się konieczność istnienia poradni małżeńskich i rodzinnych w każdej parafii. Podkreślono jednak, że najwłaściwszym przygotowaniem młodych do małżeństwa jest atmosfera panująca w rodzinie. Zaapelowano również do władz państwowych o wydanie takich ustaw, które nie ułatwiałyby rozwodów.

2) Synod w sposób zdecydowany wypowiedział się przeciw przerywaniu ciąży. Praktyka ta wyrządza niepowetowane szkody o wymiarze społecznym, jak również rujnuje zdrowie kobietom poddającym się temu zabiegowi.

Ponieważ przerywanie ciąży praktykowane jest od lat doprowadziło to do znieczulenia wielu sumień na wartość życia nienarodzonego. Dlatego na tym większe uznanie zasługują ci rodzice i ci lekarze, którzy wytrwale bronią poczętego życia. Synod zaapelował do kompetentnych władz o zrewidowanie ustawy o przerywaniu ciąży.

Apelowano również o pomoc dla matek niezamężnych, by mogły urodzić dwoje dzieci bez obawy niekorzystną dla nich opinią środowiska. Odpowiedzią na ten apel było zgłoszenie prze Przełożoną Generalną Sióstr Boromeuszek jednego z domów tego zgromadzenia do dyspozycji matek niezamężnych, które będą mogły spędzić tam ostatni okres przed urodzeniem dzieci.

3) Kolejne ważne zagadnienie- to dzietność rodzin. Uczestnicy dyskusji, zdając sobie sprawę z istnienia wielu czynników nie sprzyjających wielodzietności rodzin, podkreślali, że w rodzinie wielodzietnej tkwi wartość ubogacająca człowieczeństwo wszystkich jej członków, a dzieci uodparniają się na trudności życiowe.

Dzietności rodzin, jak również właściwej atmosferze rozwoju małżeństwa i rodziny, nie sprzyja praca zawodowa młodych matek. Dlatego Synod odradza prace zawodową matkom małych dzieci, zalecając wszystkim matkom korzystanie w pełni z przysługujących im świadczeń socjalnych.

Synod stanął na stanowisku, że wprawdzie pomoc rodzinom wielodzietnym należy według zasad sprawiedliwości ze strony państwa , jednak Kościół musi im również pośpieszyć z pomocą w imię miłości, która jest podstawową funkcją Kościoła. Specjalnej Komisji zalecili uczestnicy Sesji Plenarnej opracowanie konkretnych form tej czynnej miłości. Po uzyskaniu odpowiedniego rozeznania sytuacji całej diecezji, Kościół będzie mógł swobodnie w każdej parafii prowadzić dzieło miłości wobec rodzin wielodzietnych, do czego już teraz wszystkich diecezjan jak najserdeczniej zapraszam.

4) Przypomniano także, ze z opieki duszpasterskiej nie można wykluczyć małżeństw, które nie mogą zawrzeć sakramentalnego małżeństwa. Jest to sytuacja bolesna dla Kościoła- jak również dla wielu ludzi żyjących w takich związkach. Wobec pełnego uszanowania zasady nierozerwalności małżeństwa sakramentalnego. Synod nie może uczynić nic więcej, jak polecić duszpasterzom, aby otoczyli indywidualną opieką takie małżeństwa, w szczególności zaś zatroszczyli się razem z rodzicami o zapewnienie chrześcijańskiego wychowania dzieciom z tych małżeństw.

Ostatni dzień obrad III Sesji Plenarnej, niedziela 13 kwietnia br., był poświęcony problematyce osób samotnych, ludzi starych, chorych oraz niewidomych, głuchych i umysłowo upośledzonych. Każdej z tych grup poświęcony jest oddzielny schemat synodalny.

Schemat o duszpasterskiej problematyce osób samotnych przedstawił ks. ref. Marian Malcher. Podkreślono, że dla tych osób trzeba stworzyć właściwe dla ich sytuacji ramy odziaływania duszpasterskiego. Zwłaszcza Kościół doby posoborowej potrzebuje inicjatywy i zaangażowania osób samotnych. odpowiedzialnych za życie wspólnoty kościelnej

Wprowadzenia do dyskusji nad schematem "Duszpasterstwo ludzi starszych wiekiem" dokonał ks. prał. Jan Rzepka. Problemy ze współżyciem osób starszych z młodym pokoleniem, ich rola jako wychowawców najmłodszego pokolenia, tendencje do umniejszania znaczenia społecznego ludzi starych, sytuacja ludzi starych i opuszczonych- to były główne akcenty dyskusji nad tym schematem. Uświadomiono sobie, że wina za pewne uchybienia w stosunku do ludzi starych spada nie tylko na młode pokolenie, ale również na warunki cywilizacyjne, ekonomiczne(np. ciasnota mieszkań). Domagano się częstszego przypominania o obowiązkach wynikających z IV przykazania Bożego. Szacunek do ludzi starych jest miarą humanizmu chrześcijańskiego i kultury społeczeństwa.

Wprowadzenia do dyskusji na schematem" Duszpasterstwo chorych" dokonał ks. dziek. Longin Skrobol. Dyskutanci podkreślali, by w opiece nad chorymi nie poprzestawać nad tym, co zapewniają odpowiedni instytucje społeczne, ale by rodziny otaczały chorych opieką zarówno materialną, jak i duchową. Ponieważ chorzy spragnieni są opieką Kościoła, stąd duszpasterze mają prawo do spełnienia przysług na terenie wszystkich szpitali.

Brak czasu nie pozwolił rozwinąć dyskusji nad ostatnim zaplanowanym na III Sesję schematem, mianowicie „Niewidomi, głusi i umysłowo upośledzeni w dziele zbawczym Kościoła i rodziny". Został on tylko przedstawiony przez ks. K. Lubosa, po czym od uczestników Sesji przemawiali zaproszeni na posiedzenie niedzielne: niewidoma kobieta, niesłyszący mężczyzna i matka dziecka umysłowo upośledzonego. Te trzy głosy ludzi dotkniętych bolesnym doświadczeniem, najlepiej pokazały, jak ważną rzeczą dla Synodu jest zajęcie się problematyką przedstawioną w tym schemacie. Przeprowadzono głosowanie za przyjęciem schematu jako całości i podstawy do szczegółowej dyskusji, przekładając ją na następną Sesję Plenarną ma odbyć się z początkiem czerwca br.  Po odbyciu tej sesji Plenarnej zasadnicze prace I. Synodu Diecezji Katowickiej osiągnęły półmetek.

 

Ks. Benedykt Woźnica

Sekretarz Synodu.