Niech będzie z nami

– Taki Kościół chciałbym razem z Wami budować tu, na Górnym Śląsku. Na moim Śląsku. Kościół, do którego każdy jest zaproszony i w którym każdy znajdzie swoje miejsce. Kościół, który jest skoncentrowany na Chrystusie i chce Go głosić. Kościół, który nie zamyka ani nawet nie przymyka oczu na problemy, ale też nie pozwoli, aby one go sparaliżowały i zatrzymały w misji głoszenia Dobrej Nowiny. Kościół, który – mocą łaski Bożej – wciąż się odbudowuje i odnawia, który uparcie pragnie większej doskonałości i do niej dąży.

Inauguracja posługi koadiutorskiej w archidiecezji katowickiej miała miejsce 5 lutego 2022 roku. Powiedział wtedy, że „jedynym programem dla Kościoła jest słowo Boże i to, byśmy byli mu wierni”.
Roman Koszowski /Foto Gość

Na sobotę 17 czerwca zaplanowano ingres – uroczyste objęcie władzy w diecezji – dotychczasowego koadiutora abp. Adriana Józefa Galbasa. Pochodzący ze Śląska pallotyn po latach posługi w różnych zakątkach Polski powrócił w rodzinne strony.

Arcybiskup urodził się 26 stycznia 1968 roku w Bytomiu, gdzie ukończył szkołę podstawową i średnią. – Pierwsze lata życia spędziłem w Bytomiu-Karbiu. To robotnicza dzielnica z klasycznymi familokami, hałdami, kopalniami, ogródkami z laubami i całym tym śląskim pejzażem. Pamiętam babcię, jak codziennie z innymi kobietami z okna oglądała to, co dzieje się na ulicy. To okno w familoku to był dzisiejszy Facebook. Pamiętam smak lodów od Grali z nieistniejącej już dziś lodziarni, domowy kołocz i oczywiście śląski niedzielny obiad z kluskami, roladą i modrą kapustą, które poza Śląskiem smakują inaczej. Nie chcę jakoś szczególnie idealizować tego czasu, ale dziś bardzo się cieszę, że jestem Ślązakiem – mówił w pierwszym wywiadzie dla katowickiego „Gościa Niedzielnego”.

W 1987 roku został przyjęty do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego Księży Pallotynów. – Najważniejszym elementem tego charyzmatu jest zaproszenie do podejmowania realnej współpracy ze świeckimi. Założyciel zgromadzenia św. Wincenty Pallotti jako ksiądz diecezjalny już dwa wieki temu zwracał na to uwagę i to praktykował. Zaproszenie jest wciąż aktualne. Kiedy próbujemy ze świeckimi współpracować, a nie tylko delegować im robotę, zazwyczaj dobrze się to kończy. Ale oczywiście skoro współpraca, to zależy ona także od świeckich – czy chcą, czy się odważą, czy zaufają… Chciałbym tego bardzo w naszej archidiecezji – tłumaczył w tym samym wywiadzie.

Nowicjat odbył w Ząbkowicach Śląskich w latach 1987−1988. Następnie studiował w Wyższym Seminarium Duchownym SAC w Ołtarzewie. 8 września 1993 roku złożył śluby wieczyste w Zakopanem. Święcenia prezbiteratu przyjął 7 maja 1994 roku w Ołtarzewie, po nich do 1995 roku był wikariuszem w parafii pw. św. Michała Archanioła w Łodzi.

Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim studiował teologię pastoralną (1995–1998), łącząc ją z zajęciami w Wyższej Szkole Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa przy KUL. Po studiach został prefektem alumnów w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie i pełnił tę funkcję do 2002 roku. Oprócz tego w latach 2002−2005 oraz 2008–2011 był radcą w Zarządzie Prowincji Zwiastowania Pańskiego SAC, a od 2002 do 2003 r. był sekretarzem ds. Apostolstwa w Częstochowie.

Adrian Galbas pełnił także posługę proboszcza parafii pw. św. Wawrzyńca w Poznaniu (2003−2011). W latach 2011−2019 był przełożonym prowincjalnym Prowincji Zwiastowania Pańskiego w Poznaniu. Tytuł doktora teologii w zakresie teologii duchowości uzyskał na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2012 roku.

12 grudnia 2019 roku został mianowany przez Ojca Świętego Franciszka biskupem pomocniczym diecezji ełckiej, ze stolicą tytularną Naisso. Sakrę biskupią przyjął 11 stycznia 2020 roku w katedrze pw. św. Wojciecha w Ełku. Głównym konsekratorem był biskup ełcki Jerzy Mazur, a współkonsekratorami: abp Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, i abp Józef Górzyński, metropolita warmiński.

W diecezji ełckiej był m.in.: wikariuszem generalnym, przewodniczącym Komisji ds. Architektury i Sztuki, moderatorem kurii biskupiej oraz odpowiedzialnym za formację stałą kapłanów z młodszych roczników święceń.

4 grudnia 2021 roku został mianowany przez Ojca Świętego Franciszka arcybiskupem koadiutorem archidiecezji katowickiej. Od 31 maja 2023 roku jest arcybiskupem metropolitą katowickim.

W Konferencji Episkopatu Polski jest przewodniczącym Rady ds. Apostolstwa Świeckich, członkiem Komisji ds. Polonii oraz delegatem KEP dla Ruchu Szensztackiego.

„Pax Christi” – zawołanie nowego metropolity katowickiego

Mottem są słowa „Pax Christi” (Pokój Chrystusa). Wyrażają one pragnienie, by biskupia posługa była przekazywaniem pokoju, którego świat dać nie może (por. J 14,27), a którym jest sam Chrystus Pan. Hasło to nawiązuje także do pozdrowienia, którym na co dzień posługują się pallotyni. Na słowa „Pax Christi” odpowiadają: „Sit semper nobiscum” (Niech zawsze będzie z nami). Zawołanie to jest wyrazem wdzięczności abp. Adriana Galbasa za dar pallotyńskiego charyzmatu.

Herb biskupa

Herb zbudowany na tarczy zawiera krzyż, który jest znakiem naśladowania Chrystusa i posługi apostolskiej. Złoty kolor krzyża oznacza Chrystusa Zmartwychwstałego. Chrystus bowiem poprzez swoją śmierć i zmartwychwstanie zburzył mur wrogości i przyniósł ludzkości prawdziwy pokój (por. Ef 2,14-16). Niebieska tynktura tarczy herbowej oznacza Maryję, która jest Królową Pokoju i pierwszą przekazicielką pokoju Chrystusa, a jednocześnie odnosi się do koloru nieba i niebieskiego Jeruzalem, które całe jest wypełnione pokojem Chrystusa (por. Ap 21,3-4). Na tarczy herbowej znajduje się gwiazda betlejemska i złoty promień. Nawiązują one do Mędrców, którzy widzieli gwiazdę na Wschodzie (por. Mt 2,2). Oznaczają pragnienie dzielenia się pokojem Chrystusa ze wszystkimi, zgodnie ze słowami św. Pawła, który przypomina, że Chrystus przyniósł pokój i tym, którzy są daleko, i tym, którzy są blisko (por. Ef 2,17). Gwiazda betlejemska jest także nawiązaniem do duchowości pallotyńskiej. Założyciel zgromadzenia św. Wincenty Pallotti, a w ślad za nim jego duchowi synowie, bardzo czcił tajemnicę Objawienia Pańskiego, widząc w niej symbol powszechności Kościoła i apostolstwa, które jest kierowane do każdego człowieka. Symbol gwiazdy betlejemskiej znajduje się na tarczy herbowej Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (księży pallotynów). Pod gwiazdą widnieje gołąbek, niosący gałązkę oliwną. Nawiązuje on do sceny biblijnej, gdy Noe po wielkim potopie wypuścił z arki gołębicę, a ta wróciła, „niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego” (Rdz 8,11). Przyniosła w ten sposób znajdującym się w arce pokój i nadzieję. Gałązka oliwna, symbol pokoju, nawiązuje również do Ogrodu Oliwnego, w którym Chrystus spędzał długie godziny na modlitwie. Bez modlitwy i otwarcia się na łaskę Chrystusa ludzkie serce zawsze będzie targane niepokojem świata. Gołębica jest również biblijnym znakiem Ducha Świętego. Jednym z owoców Jego działania w duszy człowieka jest pokój (por. Ga 5,22).